2019 και… κάντε τα κουμάντα σας…

2019 και… κάντε τα κουμάντα σας…


του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Τριάντα οκτώ (38) ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που η Ελλάς πιστή στο δόγμα του «ανήκομεν» εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ..

Είκοσι έξι (26) ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τη συμφωνία του Μάαστριχτ και την «αναβάθμιση» της ΕΟΚ σε Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία σύμπασα η πολιτική (και επιχειρηματική) τάξη της χώρας απεδέχθη ασμένως, αγωνιώντας και κάνοντας σκληρό αγώνα δρόμου για να ενταχθεί από τους πρώτους στον «σκληρό» πυρήνα της Ε.Ε.

Δεκαεπτά (17) συναπτά έτη πέρασαν από την κυκλοφορία του ευρώ -που το υποδεχθήκαμε μεσ’ την τρελή χαρά- και εννιά από τη χρεοκοπία του 2009-10.

38, ή 26, ή 17, ακόμη και τα εννιά τελευταία «μνημονιακά» χρόνια δεν είναι μικρό διάστημα. Όποια από τις χρονικές αυτές στιγμές -ορόσημα- κι αν πάρουμε, μέχρι σήμερα είναι υπεραρκετός χρόνος για να έχει γίνει ήδη ένας απολογισμός. Τι κερδίσαμε και τι χάσαμε. Ποιο ήταν το όφελος και ποιο το κόστος· και να πάρουμε τις αποφάσεις μας.

Όμως τίποτε δεν έγινε. Καμιά αναφορά! Κανένας υπολογισμός κόστους – οφέλους μιας περίπου σαραντάχρονης πορείας. Μιας πορείας σταδιακής πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και εν τέλει εθνικής αποσύνθεσης. Καμία απόφαση! Νομοτέλεια της φύσης; Ή μήπως όχι;

Εάν για τις ελίτ και τους πολιτικούς εκφραστές της στην δεξιά και την αριστερά τα πάντα είναι καλώς καμωμένα· υπάρχουν πολλοί, που ενώ θα έπρεπε να έχουν καταλήξει στα συμπεράσματα και στις προτάσεις τους, «ψάχνονται» αενάως.

Για τις ελίτ υπάρχουν μόνον οφέλη. Δεν παραδέχονται βεβαίως, ότι αυτό ισχύει μόνο και αποκλειστικά για τις ίδιες. Η διαμόρφωση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής υπέρ τους, η κατάργηση των συνόρων και η ακύρωση κάθε σκέψης για επιστροφή στην αυτονομία των χωρών είναι το μόνο μέλημά τους. Και για τα όποια στραβά φταίει ο «ετερόκλητος όχλος» που δεν προσαρμόζεται και αρνείται να μεταρρυθμιστεί. Και διαθέτουν τους πρόθυμους υπηρέτες για την εφαρμογή των πολιτικών τους. Τους Τσίπρες, τους Κούληδες κι όλον τον εσμό του «συνταγματικού τόξου», ακόμη και τις ακραίες παρυφές του· από τη Χ.Α. μέχρι τους «αντιφα» δικαιωματιστές και τα μπάχαλα της μολότοφ του σαββατόβραδου.

Για όλους όμως μαζί και με αυτούς που τάχα δεν βολεύονται και ψάχνουν να βρουν λύσεις, όλα αυτά έγιναν και γίνονται για μια μεγάλη Ιδέα!

Για την μεγάλη ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Είτε της «φιλελεύθερης» από τη μια, είτε των… λαών από την άλλη. Τι κι αν ο ίδιος ο Λένιν προειδοποιούσε ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα για την αντιδραστικότητα του ευρωενωσιακού εγχειρήματος. Αναξιόπιστος ως κομμουνιστής για τους μεν, επιλεκτικά ξεπερασμένος για τους δε!

Όμως αυτή η μεγάλη ιδέα δεν θα πρέπει να χαθεί. Γι’ αυτό κι οι άλλοι -οι «αβόλευτοι»- ψάχνονται αενάως στο τι πήγε «στραβά» και πως μπορεί να διορθώνεται, πελαγοδρομώντας μεταξύ πραγματικότητας κι επιθυμίας (ιδεοληψίας).

Οι λαοί φταίνε…

 
Ωστόσο, στην «αγορά» -στην όποια αγορά- ό,τι πωλείται (πρέπει να) αγοράζεται. Ακόμη και το παραμύθι.

Οι λαοί φταίνε λοιπόν! Διότι «αγόρασαν» (έχαψαν) το παραμύθι! Ένα παραμύθι που τόσο πολύ το είχαν ανάγκη. Ίσως γι’ αυτό να επιμένουν…

Οι ελίτ πουλούσαν και οι λαοί αγόραζαν.

Οι λαοί φταίνε. Που πείθονται εύκολα από τους απατεώνες και συναινούν στην καταστροφή τους.

Στην αγοραία αντίληψη -και όχι μόνο της Συγγρού, ή της Αθηνάς- επιτρέπεται η σκαρταδούρα. Ο αγοραστής ας πρόσεχε, αν ο πωλητής ήξερε να πουλάει σάπια σε ωραίο περιτύλιγμα.

Έτσι όμως δικαιολογούνται και αθωώνονται οι απατεώνες!

Εκεί βέβαια που δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Εκεί που οι θεσμοί -και κατ’ ακολουθίαν ο κόσμος- άγονται και φέρονται από τα συμφέροντα μιας δράκας απατεώνων, που είναι αρκούντως ευέλικτοι να αναρριχώνται και να ξεγελούν.

Εκεί που οι ηγεσίες κατανοούν ότι αν δεν μπουν στο κοινό «μαντρί» με τους ισχυρούς θα τους φάει ο λύκος. Θα χάσουν όλα τα προνόμια που πηγάζουν από τη πρόσδεσή τους σε αυτούς τους ισχυρούς. Και οι ισχυροί για το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό ήταν η εγχώρια παρασιτική και κοτσαμπάσικης νοοτροπίας ελίτ, και για όλους μαζί, φυσικά, οι ευρωκράτες.

Να γιατί μας λένε τώρα ότι αν απαλλαγούμε από τον ζουρλομανδύα που μας φόρεσαν, θα απομονωθούμε. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι ίδιοι θα απομονωθούν και θα χάσουν τ’ αυγά και τα πασχάλια!

…Για τους «άλλους» βέβαια ισχύει το «όποιος βαριέται να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει»!

Ζούμε σε… δημοκρατία

 
Ζούμε -λέει- σε δημοκρατία.
Αλλιώς: Το πως ο τύπος σκοτώνει την ουσία και αποθεώνεται το πρόσχημα.
Κι όταν τίθενται τα ερωτήματα, τότε σιωπή και πάμε γι’ άλλα.

Το 60% του ελληνικού λαού (ΠΑΣΟΚ+ΚΚΕ) προσήλθε στις κάλπες το 1981 με το σύνθημα έξω από την ΕΟΚ που μόλις μας είχε βάλει ετσιθελικά ο «εθνάρχης» εκείνου του περίφημου «η Κύπρος κείται μακράν», και ανέδειξε τον Ανδρέα πρωθυπουργό.

Σε λίγους μόνο μήνες ο Ανδρέας έκανε την… κωλοτούμπα: «Το κόστος της εξόδου τώρα, είναι μεγαλύτερο της παραμονής». Φταίει λοιπόν ο λαός που ψώνισε από… σβέρκο!

Και έφτασαν οι «πωλητές» με την πραμάτεια τους. Γυαλιστερές οι χάνδρες. Και τα καθρεφτάκια μας έκαναν να μοιάζουμε όμορφοι!

Φταίει, λοιπόν, κι ο μαραζιάρης λαός, επειδή ήθελε την «ομορφιά» του.
Έτσι, άφησε να τον εκμαυλίσουν τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, πλαισιωμένοι από στρατιές συμβούλων με πτυχία. Ευρωπαϊκά! Ήταν, όμως, όλοι τους, πάνω απ’ όλα, καλοί πωλητές και μεσίτες.

Πούλησαν επιδοτήσεις και εισέπραξαν αποαγροτοποίηση.

Πούλησαν ελεύθερο ανταγωνισμό σε μια τάχα τεράστια αγορά και εισέπραξαν -με το αζημίωτο- αποβιομηχάνιση.

Πούλησαν οικονομική σύγκλιση κι ευημερία, κι όταν ανοίξαμε το «χρυσοποίκιλτο» κουτί με τη μεταξωτή κορδέλα, βρήκαμε χρεοκοπία!
Και φτώχεια. Πολύ φτώχεια! Δίπλα στις λιμουζίνες, τα malls, τα μυκονιάτικα «Namos», τα τηλεοπτικά καλλιστεία και τα κινητά 5ης γενιάς. Έχουμε κι ευρώ, που το πάτε αυτό; Κι όποιος είναι φτωχός φταίει αυτός. Κι αν φτώχυνε στο μεταξύ, φταίει ακόμη πιο πολύ. Αλλά έχουμε αλληλεγγύη -πολλή αλληλεγγύη. Τόση που ξεχειλίζει… από τις ΜΚΟ για τους πρόσφυγες και μετανάστες. Στα συσσίτια και στις ουρές για το επίδομα, για τους ντόπιους. Και στα γκισέ της εφορίας -οι τελευταίοι- για να μη χάσουν ούτε σεντς οι δανειστές. Αλλά οι πλειστηριασμοί εκφεύγουν της αλληλεγγύης. Εδώ είναι οι τράπεζες που πρέπει να… σωθούν. 60 δις πήραν για ανακεφαλαιοποιήσεις, αλλά τόσα με άλλους τρόπους πχ τον «αναβαλόμενο φόρο», αλλά δεν συνέρχονται αν δεν ξεπουληθούν σε ξένα funds τα σπίτια του κοσμάκη… Για να ‘λθει η… ανάπτυξη!

Πούλησαν τη μάνα τους την ίδια και εισέπραξαν χρήμα, «καρέκλες» κι εξουσία….

Ευτυχώς, όμως, που μας… ξεβλάχεψε ο… Κωστόπουλος, το Μάτι έγινε… πρότυπος οικισμός, και η Θεσσαλονίκη, επίνειο πια των Σκοπίων, απέκτησε… μετρό!

Της «αγοράς» τερτίπια

 
Κι όσοι δεν ήμασταν της κλίκας και τα λέγαμε από τότε ήμασταν περιθωριακοί, γραφικοί, λαϊκιστές… Γιατί όχι τώρα πια και «ακροδεξιοί φασίστες», που βάλλουμε εναντίον της… ευρω-δημοκρατίας των τραπεζών και των φορολογικών τους παραδείσων. Της ίδιας της μαφίας! Που απέκτησε και ιδεολογία. Με τον νεοφιλελευθερισμό και την Ευρώπη στην αιχμή της παγκοσμιοποίησης να της έχουν έλθει «γάντι»!

Έγιναν πολλά και έχουν ακόμα περισσότερα γραφτεί γι’ αυτά. Και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2015 και το 62% του ελληνικού λαού αρνείται να «ψωνίσει» ξανά από το ίδιο -κακόφημο πια- μαγαζί. Η συνέχεια γνωστή!

Αγοράζεις, δεν αγοράζεις το «πράγμα» θα το πάρεις υποχρεωτικά. Κι αν πεθάνεις -που θα πεθάνεις- δικό σου το κρίμα….

Διότι είναι πολλά τα λεφτά… κ. Τσίπρα, κ. Μητσοτάκη, κυρία Φώφη και λοιποί εθνοσωτήρες. Δεξιοί κι αριστεροί!

Κι έτσι η «πουστιά» ανήχθη σε επιστήμη από… αξιοσέβαστους και «λαοπρόβλητους» θεράποντες.
Μια συμμορία όλοι τους. Τσιράκια της μαφίας. Με προκαθορισμένους ρόλους και καθήκοντα. Στην «αγορά» που αυτορυθμίζεται!

Αλλά είναι αυτή η πουτάνα η… δημοκρατία, που πρέπει να σεβόμαστε κι ας μας καθιστά υπεύθυνους για ό,τι γίνεται και ό,τι δεν γίνεται, προς δόξαν των απανταχού απατεώνων!
Η αγορά να είναι καλά και οι γνωστοί προστάτες!
Και το «εμπόρευμα» πάντα θα βρίσκει «αγοραστές» έστω και με το ζόρι. Αρκεί να μην «πλακώσουν» οι… εθνολαϊκιστές!

Κι ακόμη «ψάχνονται»…

 
Κι οι άλλοι, οι… διανοούμενοι, ακόμη «ψάχνονται». Αλλά κι οι υπόλοιποι, οι «αγωνιστές», οι γνήσιοι «αριστεροί» κι οι «πατριώτες»· οι «δημοκράτες»! Ψάχνονται για το τι, το πως και το γιατί! Να καταλάβουν σαράντα τόσα χρόνια τι τους γίνεται. Να… «ανιχνεύσουν»… νέους δρόμους, νέους τρόπους! Που να ταιριάζουν με τα «παιδικά» απωθημένα, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και την κάθε είδους ιδεοληψία τους· να και τα «κίτρινα γιλέκα» να μας θυμίζουν λίγο από Βαστίλη. Αλλά αν γίνεται· να μη χαθεί και η «μεγάλη ιδέα»!

Διότι αυτοί ξέρουν, ότι εάν αυτοί δεν ξέρουν· τότε δεν ξέρει κανείς άλλος!

Ας είναι! Όμως, έτσι ακριβώς ο κόσμος καίγεται και η… γριά χτενίζεται! -Το λες και πολιτικό αλτσχάιμερ.

Διότι δεν κουνιέται φύλλο. Αλλά δεν φταίνε αυτοί, πάντα κάποιος άλλος φταίει! Ο λαός που έμεινε μόνος να ψάχνει για πυξίδα! Που είναι στα «γόνατα», που τον έφεραν κι όχι στις «επάλξεις» που μερικοί φαντασιώνονται και θα τον ήθελαν. Που γι’ αυτόν πια οι «γιορτές» είναι ανάγκη για φυγή· όχι χαρμόσυνο άγγελμα για αλλαγή κι ελπίδα.

Κάντε τα κουμάντα σας

 
Αλλά αγαπητοί φίλοι, αυτό το πράμα δεν αντέχεται…..
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια.

Το 2019 έρχεται με πολλά ταραταντζούμ ακάθεκτο και ας μη ξεγελαστεί κανένας από το εορταστικό κλίμα των ημερών. Θα είναι πολύ δύσκολο και η συνέχεια ακόμη πιο πολύ!

Αφήστε, λοιπόν, τα αναθέματα στον κόσμο, τις αμπελοφιλοσοφίες με ολίγη από επαναστατική ονείρωξη, και μετά τις ευχές, τα τσίπουρα και τους κουραμπιέδες… κάντε τα κουμάντα σας….

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αρχιτέκτονας μηχανικός – συγγραφέας

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο