Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι

Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι

(Πιστοί στις εντολές τους, στα προτάγματά τους)

 
του Κων/νου Σταθόπουλου

Βέβαια η επιγραφή του Σιμωνίδη γράφτηκε προς τιμήν των Σπαρτιατών οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι ενάντια στους Πέρσες, σύμφωνα με τις ιδέες και τα προτάγματα των Σπαρτιατών.

Ακόμη και αυτή η ρήση έχει αλλοτριωθεί και εκφραστεί στις μέρες μας, από τους σύγχρονους «πεσόντες», ως θυσία στα προτάγματα και τις εντολές του ευρωιερατείου και των εδώ αντιπροσώπων του.

Τώρα, μετά την θυσία, που μας επέβαλαν και αποδεχτήκαμε, οι ξένοι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, θα πρέπει να πιστέψουμε όλοι μας τις εξαγγελίες του Σύριζα.
Ενός δηλαδή εκ των συνεργατών .

Και άντε έτσι εύπιστοι που είμαστε -και ανόητοι συνάμα- να πιστέψουμε πως η οικονομία ανακάμπτει και να μην αναρωτηθούμε για το πως σε ένα σπίτι όπου δεν εργάζεται κανείς, όπου κάποιοι έχουν πεθάνει ή ταξιδέψει, όπου έχουν πουληθεί όλα τα ασημικά, ακόμη και τα τραπεζοκαθίσματα, πως θα ανακάμψει.

Να πιστέψουμε πως αν δεν τα καταφέρει ο τωρινός, ο οποίος δεν σέβεται πατρίδα, θρησκεία, ήθη, έθιμα, παιδεία, θα το κάνει αυτός που ξεκίνησε ή συμμετείχε χρόνια στο πλιάτσικο.

Πρέπει να προσποιηθούμε πως δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, δεν αντιληφθήκαμε, τα λεφτά υπάρχουν τα σχισμένα μνημόνια, τα πλεονάσματα, τα προγράμματα Θεσσαλονίκης, τους ζουρνάδες, τις αυτοκτονίες, την μετανάστευση, την διάλυση των υποδομών της χώρας και να πιστέψουμε πως με το μη κόψιμο των συντάξεων, και την νέα παροχολογία:

Θα επιστρέψουν στον έλεγχο του κράτους τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι τηλεπικοινωνίες.

Θα αποκτήσουν κρεβάτια, νοσηλευτικό προσωπικό και ασθενοφόρα τα νοσοκομεία και βιβλία άξια του πολιτισμού μας τα σχολεία.

Θα αποκτήσει νέα οχήματα η πυροσβεστική και η Νομαρχία και θα ζωντανέψουν οι νεκροί στο Μάτι και στην Μάντρα.

Θα επανέλθουν στην ζωή όσοι αυτοκτόνησαν ή πέθαναν από έλλειψη φαρμάκων ή όσοι εκτελέστηκαν για μία πουλημένη εθνική κυριαρχία.

Θα επιστρέψουν στους ιδιοκτήτες τα χαμένα σπίτια, θα ξαναζεσταθεί αυτός που κρυώνει, θα επανέλθει στην φυσιολογική του ζωή αυτός που ζει με ψυχοφάρμακα.

Είμαστε τόσο ανόητοι, αγνώμονες και πλεονέκτες που δεν καταλάβαμε πως όλα έγιναν για το καλό μας.

Θα πρέπει εν τέλει να πιστέψουμε πως όλα όσα μας πήραν, κακώς εργαστήκαμε για να τα αποκτήσουμε κακώς τα κατείχαμε και πως ήταν λογικό να τα πάρουν ώστε να αισθανθούμε και να εκτιμήσουμε την απώλειά τους, οπότε τώρα να είμαστε χαρούμενοι που πήραμε πίσω έστω και σε λόγια, κάποια, όχι όλα, όχι τα μισά ,αλλά ελάχιστα από αυτά που χάσαμε.

Δεν είχαμε καταλάβει πως τον παππού δεν τον πετάς σε ένα γηροκομείο για να θρέφεις αεριτζήδες επιχειρηματίες, αλλά τον κρατάς στο σπίτι και τον φροντίζεις ώστε χωρίς τύψεις να καταναλώνεις εσύ την σύνταξή του και καθώς αυτό το επιπλέον ποσό σε οδηγούσε σε σπατάλες, έπρεπε να απολυθείς και ταυτόχρονα να μειωθεί και η σύνταξη ώστε να γίνεις εγκρατής και τίμιος.

Έπρεπε να μειωθούν τα ασθενοφόρα και να ακριβύνουν τα φάρμακα, ώστε να μάθουμε να ζούμε υγιεινά.

Έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί, να καταργηθούν τα βιβλία και οι αναφορές σε πατρίδα και θρησκεία, να κοπεί το ρεύμα, ώστε να εμπεδώσουμε και εμείς σήμερα την αξία του κρυφού σχολειού.

Έπρεπε να χάσουμε εδάφη, ώστε να αγωνιστούμε ξανά να τα αποκτήσουμε.

Έπρεπε να φτάσουμε στον πληθυσμό του μεσοπολέμου, για να καταλάβουμε πως πρέπει να γίνουμε πολύτεκνοι.

Έπρεπε να στείλουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό για να φέρουν ψωμί, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους, όπως τα παιδιά των προγόνων μας που πήγαιναν στις εκστρατείες αφήνοντας πίσω τους γέρους και ανήμπορους.

Κάποτε έλεγα στην γυναίκα μου πως αν τα παιδιά μας γίνουν απόλυτοι κοινωνοί των ιδεών μας, θα ψάχνουν όπως ο Διογένης, άνθρωπο με το φανάρι.

Ποτέ δεν πίστεψα με όλα όσα είχαμε ζήσει πως τελικά το φανάρι θα το κρατούσα ο ίδιος.

 

 

Αφήστε ένα σχόλιο