Για μια ανάσα Ελευθερίας!
του Όθωνα Κουμαρέλλα
Οποιαδήποτε ψύχραιμη και νηφάλια προσπάθεια να κάνει κάποιος για να αντιμετωπίσει και να ερμηνεύσει τις εξελίξεις γύρω από το «σκοπιανό» ζήτημα είναι ματαιοπονία, αφού τα ίδια τα γεγονότα την έχουν ξεπεράσει. Διότι υπάρχει ήδη η συμφωνία που υπεγράφη εσπευσμένα την περασμένη Κυριακή, εν χορδαίς και οργάνοις, με επιστατούσα και επιβλέπουσα αρχή την κυρία Φεντερίκα Μογκερίνι στις Πρέσπες.
Μια συμφωνία που, όπως φαίνεται από το 20σέλιδο που μας παρουσίασαν, εγείρει σοβαρά ερωτηματικά και μεγάλες επιφυλάξεις ως προς τις έννομες συνέπειες που ήδη έχει αρχίσει να παράγει, καθώς και για τους μελλοντικούς κινδύνους που εγκυμονεί η πλήρης ευθυγράμμιση με τις γερμανικές και νατοϊκές επιδιώξεις στα Βαλκάνια.
Το θέμα εκφεύγει από το να είναι μια διμερής διαφωνία ως προς το όνομα του γειτονικού κράτους και τους αλυτρωτισμούς που σ’ αυτό το όνομα εμπεριέχονται, που επιλύεται τώρα μέσω ενός «έντιμου» συμβιβασμού. Αλλά, όπως τονίζεται από πολλές πλευρές, έχει να κάνει με τις ευρύτερες -και μάλιστα έντονες- γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή, που ξεκινούν από τη Μέση Ανατολή και δια μέσου των Βαλκανίων φτάνουν στην Ουκρανία και τη Βαλτική.
Εάν μάλιστα ισχύουν, είτε επιβεβαιωθούν, είτε όχι, οι διαρρέουσες -από την ίδια την κυβερνητική «συμμαχία»- πληροφορίες, ότι η συμφωνία αυτή υπεγράφη έναντι ανταλλαγμάτων για να «πουληθεί» πιο εύκολα το «success story» της «καθαρής» εξόδου από την μνημονιακή επιτήρηση, με μια πιθανή επιμήκυνση, ή άλλου τύπου διευθέτηση του χρέους που θα παρουσιαστεί ως ελάφρυνση, ενώ τίποτα επί της ουσίας δεν θα σημαίνει, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σοβαρά.
Εάν σε αυτό προσθέσουμε και τις πληροφορίες που φέρουν την ηγεσία της ΝΔ να έχει ενδώσει και να έχει διαβεβαιώσει, ότι δεν θα ανατρέψει τη συμφωνία, αλλά ότι τώρα αντιδρά για να μη διασπαστεί το κόμμα της από τα «δεξιά»…
Εάν για τα κόμματα που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ) -και τα υπόλοιπα που λειτουργούν ως παρακολουθήματά τους- το θέμα είναι ποιος έκανε τα περισσότερα λάθη. Ή παρασκηνιακές υποχωρήσεις. Το ποιος έχει συμβιβαστεί περισσότερο, ή έχει ανομολόγητα αποδεχτεί, και οδήγησε έτσι στη σημερινή κατάσταση και σε έναν «αναγκαίο» συμβιβασμό παραδίδοντας όνομα, εθνικότητα και γλώσσα στους βόρειους γείτονές μας. Σε συνθήκες, μάλιστα πολιτικής και οικονομικής κηδεμονίας της χώρας μας, εδώ και οκτώ χρόνια. Συνεπώς οδήγησε σε έναν «συμβιβασμό» σε συνθήκες πλήρους -αν και ανομολόγητης- διαπραγματευτικής αδυναμίας από την πλευρά μας.
Κι εάν επίσης, για όλους αυτούς, είναι η διαίρεση και ο διαχωρισμός των πολιτών σε «στρατόπεδα», με τον κίνδυνο ενός νέου εθνικού διχασμού, με θρυαλλίδα το «σκοπιανό», διότι μόνον έτσι αισθάνονται, ότι μπορούν να επιβιώνουν πολιτικά, και οι «κηδεμόνες» να υλοποιούν απρόσκοπτα τις γενικότερες επιδιώξεις τους.
Τότε τα ζητήματα για όλους εμάς είναι διαφορετικά, με πρώτο και κύριο τη συστηματικά κατάφωρη παραβίαση της λαϊκής κυριαρχίας με κορύφωση στο ζήτημα του «σκοπιανού».
Το θέμα δεν είναι «τεχνοκρατικό» για να επιλυθεί από μια κλειστή κάστα πολιτικών και διπλωματών, που αυτοί γνωρίζουν, ενώ εμείς δεν γνωρίζουμε.
Είναι εθνικό, δηλαδή βαθιά πολιτικό και κατά συνέπεια κοινωνικό. Στο «σκοπιανό» ζήτημα, με τις μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν, συναντώνται με τον πιο δραματικό τρόπο το Κοινωνικό διακύβευμα με το Εθνικό.
Είναι ζήτημα πρώτιστα Δημοκρατίας και η Κοινωνία οφείλει να είναι παρούσα και ενωμένη να διεκδικήσει και να επιβάλλει τον καθοριστικό της ρόλο και Λόγο.
Απέναντι στο διχαστικό (παρα)-λόγο «δεξιάς» κι «αριστερής» κοπής η Κοινωνία οφείλει να προβάλει το δικό της νηφάλιο, καθαρό και ενωτικό Λόγο. Να απαιτήσει και να επιβάλλει ουσιαστική και σε βάθος πληροφόρηση και εν τέλει να αποφασίσει η ίδια με καθολικό και απολύτως δεσμευτικό Δημοψήφισμα!
Αφού επισπεύδουσα η κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία για να δεσμεύσει τη χώρα οριστικά, έδειξε απέραντη περιφρόνηση στη λαϊκή βούληση. Διότι οι οριστικές και αμετάκλητες αυτές διευθετήσεις που εμπεριέχονται στη συμφωνία εκφεύγουν της τρέχουσας κυβερνητικής διαχείρισης μιας κοινοβουλευτικής περιόδου, κατά την οποία μια κυβερνητική πλειοψηφία εντέλλεται να φέρει σε πέρας.
Με την παροξυνόμενη αλαζονική στάση της τόσο η κυβέρνηση, όσο και συνεπικουρούμενη από το θέατρο σκιών που έστησε η αντιπολίτευση, ενώ επί της ουσίας ακολούθησε και θα ακολουθήσει, εάν της δοθεί η ευκαιρία, την ίδια, ή παρόμοια πολιτική, και στο κορυφαίο αυτό ζήτημα -και οι δύο πλευρές- απέδειξαν τη βαθύτατη απέχθειά τους απέναντι στην ίδια την κοινωνία, τις ανάγκες, τις αγωνίες και τις επιθυμίες της. Απέδειξαν, ότι λειτουργούν ως φορείς των ξένων εντολέων και νοιάζονται αποκλειστικά για την πολιτική τους επιβίωση. Δια της διαχείρισης του φόβου που οι ίδιοι ενσπείρουν στους πολίτες. Εν τέλει δια του διχασμού.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πέρα από αποπροσανατολιστικές ακρότητες και υπερβολές υπερευαισθησίας, έχουμε καθήκον όλοι, χωρίς φόβο και πάθος, να σταθούμε απέναντι στις κυβερνητικές αυθαιρεσίες και το «παιχνίδι» των ευθυνών μεταξύ των πολιτικών -πρώην και νυν- και να απαιτήσουμε εδώ και τώρα Δημοψήφισμα.
Για να πάρουν όλοι ξεκάθαρη θέση και να τελειώνουμε με τους θεατρινισμούς και τους θεατρίνους, πατριδοκάπηλους και μη, «λαϊκιστές» και «εκσυγχρονιστές»…
Είναι ο μόνος τρόπος για την αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξης, που τόσο έχει παραβιαστεί τα τελευταία χρόνια υποκαθιστάμενη από την αταξία της ολοκληρωτικής επιτροπείας και της υποταγής σε αυτήν του συνόλου του πολιτικού συστήματος και του αντίστοιχου προσωπικού.
Η απαίτηση για δημοψήφισμα τώρα, είναι ο μόνος τρόπος για να οικοδομηθεί μια νέα γνήσια Εθνική Λαϊκή Ενότητα απέναντι στις σειρήνες του διχασμού και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος, που έντεχνα καλλιεργεί το ξενόφερτο σύστημα εξουσίας, μαζί με την οικονομική εξουθένωση και τον κοινωνικό κατακερματισμό, προκειμένου να διευκολυνθεί η ολοκληρωτική εκποίηση της χώρας.
Μια νέα Εθνική Λαϊκή Ενότητα για μια ανάσα Ελευθερίας! -Κι όχι μόνο!!
https://www.hereticalideas.gr/2018/06/gia-mia-anasa-eleftherias.html
Αφήστε ένα σχόλιο